Nieuws

Toen René een tijdje geleden vertelde dat ze in het verre Groningen moesten optreden zei ik natuurlijk: "Oh, leuk, dat wil ik wel zien"!
Nou heeft die schat van mij de gewoonte om altijd en overal meteen NEE op te zeggen als ik iets voorstel - hij moet blijkbaar even aan een idee wennen want mijn ideeën worden daarna bijna altijd uitgevoerd -, dus het antwoord was luid en duidelijk NEE!!!
In dit geval had ik toch wel een beetje mijn twijfels want het was wel erg ver weg en bovendien zouden we dan ook moeten overnachten.

Vorige week is René een paar keer bij ons geweest, hij begon natuurlijk een paar keer over het komende optreden en ja hoor, afgelopen weekend begon spuit 11 ook.
Waar het precies was, misschien toch wel leuk om er naartoe te gaan, heb je nog gekeken voor een hotel enz. Ik meteen de kaart erbij gepakt en gezocht naar een hotel in en rond de hoofdstad van Groningen maar ik vond het allemaal niks.

Maandag op een sneaky manier de naam van het hotel waar de band zou logeren aan Frank, de drummer, ontfutseld. Deze naam was ik al eens tegengekomen op mijn snuffeltocht en na wat heen en weer gemail, zou er ook voor ons een bed klaarstaan op vrijdagavond.

Om een uur of half 10 richting het dorp Eenrum, 4,7 km verderop, waar we uiteraard nog nooit van gehoord hadden.
Meteen zagen we al een prachtig vuurwerk in de verte, daar móest het wel zijn. Op het moment dat we de auto parkeerden was net de laatste vuurpijl de lucht in gegaan, jammer want ik ben gek op vuurwerk!!
Een beetje rondgelopen, op zoek naar de plek van het optreden. Op de kermis kon het niet zijn want daar hoor je zoals gewoonlijk al 10 soorten muziek door elkaar. Na gevraagd te hebben bleken we de andere kant op te moeten, richting molen.
Een paar minuten voor de band begon liet ik mijn gezicht zien en het was erg leuk om de verbaasde reacties te zien! Het werd door alle vijf de mannen erg gewaardeerd dat we de moeite hadden genomen om dat hele eind te rijden voor hun en dat werd geuit in 5 dikke knuffels.
Er was redelijk wat publiek maar de meeste mensen waren we onderweg richting kermis tegengekomen, jammer dat het podium niet meer die richting op stond.
Het was spannend want vanavond zou Pas voor het eerst als leadzanger het hele concert 'meedraaien'!
Dat was ook de reden dat ik er heel graag bij wilde zijn want tja, dat is nogal een verandering.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Zoals jullie zien is het een gezellige boel.
Bert, de basgitarist, kwam ook van het podium om aan te sluiten in de polonaise rij.
Het vervelende was dat hij het podium daarna niet mee op kon springen omdat zijn leren broek door het zweten kletsnat was geworden en er dus geen enkele beweging meer in zat.
Aangezien het gitaarspel door moest gaan kon hij niet even lekker zijn pijpen omhoog stropen dus heeft hij een tijdje zitten spelen op de rand van het podium, geinig zoiets!
 
 
Er werd om een tweede toegift gevraagd, dit zegt denk ik genoeg, en daarom werd Twilight (op verzoek denk ik) nog een keer gespeeld.

Toen was het echt afgelopen, de hoogste tijd om de bewoners in de omgeving een beetje rust te gunnen want het was al na enen.
Een bezoeker die 5 km verderop woonde vertelde dat hij de band luid en duidelijk had horen soundchecken van tevoren. Kun je nagaan wat er 's avonds en 's nachts te horen moet zijn geweest, volgens mij stonden de koeien en schapen te swingen in de wei.
Het zweet wordt van de gitaren gepoetst en er wordt nagepraat.
 
Het wordt nog wel eens wat met die band, er was nu een echte vrachtwagen met apparatuur aangerukt!
 
Het einde van een gezellige avond.
We hebben geen spijt dat we gegaan zijn dus dat moet genoeg zeggen!
Jammer dat de organisator van dit open air gebeuren alleen 15 t-shirts had laten bedrukken voor zijn personeel, ik had er graag 1 willen hebben.
Future gaat vooruit, ze hebben nu een heuse manager die, samen met zijn zoon, de benen onder hun kont vandaan lopen om het hun na de zin te maken.
Zij hebben een boekingsbureau voor coverbands en daar mag best even reclame voor gemaakt worden vind ik;
http://www.mamagency.nl/
MAM betekent overigens Mad About Music.

Hoogste tijd om een paar uurtjes te gaan slapen, het was een lange, vermoeiende dag geweest.

Na niet al te veel slaap, om half 10 gezamelijk ontbijten.
Bij de jongens die dus NIET wisten dat wij in hetzelfde hotel zaten als zij!
Zij zaten in een ander gebouw en Jan en ik werden daar door de eigenaresse heen gebracht.
Lachen weer natuurlijk, ze vonden het echt leuk. Kan ik me ook wel voorstellen; als je ergens in the middle of nowhere moet spelen is het toch leuk om 2 bekende gezichten te zien.
Van links naar rechts op de 2e foto: Erik-manager, zoon Tico, Frank-drums, Bert-bas, Jan-van mij , er tegenover Maarten-zang/gitaar, René-sologitaar, lege stoel maar daar zit ik op de 3e foto, de 2 zwarte mannen zijn van het licht en geluid.
 
Verse gerechten waarbij zoveel mogellijk gebruik wordt gemaakt van al het heerlijks uit eigen tuin.
 
De auto van Erik zit volgeplakt met de namen van de bands die hij onder zijn hoede heeft en dat zijn er heel wat ondertussen.
 
Na het ontbijt werden de spullen in de kar geladen en vertrok de meute weer richting huis.